"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΛΑΤΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Επανάσταση» προνομιούχων στη... Βουλή


Η λιτή φράση του άρθρου 65 του Συντάγματος, ότι δηλαδή «η Βουλή ορίζει τον τρόπο της ελεύθερης και δημοκρατικής λειτουργίας της με Κανονισμό που ψηφίζεται από την Ολομέλεια», έχει προφανή σημασία για τη διαφύλαξη της αυτονομίας της νομοθετικής εξουσίας έναντι οποιασδήποτε άλλης - κυρίως δε της εκτελεστικής

Δύο είναι τα μεγάλα κεφάλαια αυτής της «αυτονομίας» του Ναού της Δημοκρατίας: 

Το πρώτο αφορά τον νομοθετικό και ελεγκτικό ρόλο των βουλευτών

Το δεύτερο την οργάνωση των υπηρεσιών, που λειτουργούν ακριβώς για την υποβοήθηση του πρώτου, προαναφερθέντος ρόλου.

Για τον ρόλο των εκπροσώπων του λαού, αυτό που έχει κανείς να παρατηρήσει είναι η μειωμένη συμμετοχή στις συνεδριάσεις, χωρίς ταυτόχρονα να μειώνονται όλα εκείνα τα προνόμια (και άμεσου οικονομικού περιεχομένου) που συνεπάγεται η βουλευτική ιδιότητα: Επιδόματα, έξτρα εισόδημα ακόμα και για στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, προσλήψεις υπαλλήλων χωρίς περιορισμούς κ.ά.

Ακριβώς, όμως, για να διαφυλαχθούν όλα αυτά, και με προφανή σκοπό να διαμορφωθεί γύρω από αυτό το «σύστημα» ένα κέλυφος προστασίας έναντι της κοινωνίας, προσφέρθηκαν πλουσιοπάροχα προνόμια και στους υπαλλήλους - συνεργάτες, ώστε να διασφαλιστεί η «σιωπή» - εμπιστευτικότητα: Τόσο σε ατομικό επίπεδο (προσλήψεις χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, ανεξέλεγκτα καταβαλλόμενες αποδοχές και επιδόματα) όσο και σε συλλογικό (έμμεση ενίσχυση του «Ταμείου Αλληλεγγύης»). 

Οταν η χώρα βυθίστηκε στην πρωτοφανή δημοσιονομική κρίση, τα εν λόγω προνόμια -των υπαλλήλων, όχι των βουλευτών- αποφασίστηκε να κοπούν σε μεγάλο βαθμό και απότομα, γεγονός το οποίο προκάλεσε και το πρωτοφανούς έντασης ξέσπασμα μεγάλου αριθμού των υπαλλήλων το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, που κινητοποίησε μεγάλο αριθμό αστυνομικής φρουράς στους εσωτερικούς χώρους του Κοινοβουλίου. Κάποιοι μίλησαν μέχρι και για φαινόμενο «στάσης»!

Την «έκρηξη» προκάλεσε η διά του υπουργού Οικονομικών απόφαση να αφαιρέσει από διάταξη η οποία κατά τα λοιπά ρύθμιζε... ήδη ρυθμισμένα από προηγούμενο Μνημόνιο μισθολογικά ζητήματα (έχουν ήδη ενταχθεί στο ενιαίο μισθολόγιο) την αναφορά στη δικαιοδοσία που εκ του Συντάγματος έχει ο Κανονισμός: «Καταργεί το αυτοδιοίκητο της Βουλής» λένε οι υπάλληλοι, εμφανίζοντας αυτό το θεσμικό θέμα ως αιτία της κινητοποίησής τους. Στην πραγματικότητα φαίνεται να βλέπουν πίσω από τη συγκεκριμένη εξέλιξη περαιτέρω περικοπή κάποιων δυνατοτήτων ευνοϊκότερης οικονομικής αντιμετώπισής τους.

Μεταξύ αυτών που έχουν απομείνει κάτω από την ομπρέλα του Κανονισμού είναι η εξουσία που έχει ο εκάστοτε πρόεδρος της Βουλής να προσδιορίζει το ύψος των επιδομάτων (υπερωρίες, κίνητρο απόδοσης, εκλογικό επίδομα) ή και η διαφύλαξη του συστήματος προσδιορισμού του εφάπαξ και των συντάξιμων αποδοχών, μέσω ενός Ταμείου που έχει έσοδα όχι μόνο από τις εισφορές των υπαλλήλων, αλλά και από εργασίες ή προμήθειες υλικού της Βουλής (ποσοστό 4% ανά περίπτωση). 

Στους διαδρόμους της Βουλής ακούστηκε πως από την προωθούμενη ρύθμιση θίγεται και ένα άλλο «προνόμιο», σύμφωνα με το οποίο μετάταξη - μετάθεση υπαλλήλου της Βουλής γίνεται μόνο προς επιλεγμένα κυβερνητικά γραφεία ή φορείς αυτοδιοίκησης κατόπιν επιλογής, και σε κάθε περίπτωση με συναίνεση του υπαλλήλου.

Ολα τα υπόλοιπα ειδικά προνόμια, όπως ήταν το «μπόνους» που ισοδυναμούσε ετησίως με αφορολόγητο ποσό ίσο με δύο μισθούς (οι περίφημοι 15ος και 16ος), οι από το παράθυρο προσλήψεις (προβλέπεται πλέον να γίνονται αποκλειστικά μέσω ΑΣΕΠ, ενώ καταργήθηκε και η δυνατότητα μονιμοποίησης μετακλητών), αποτελούν παρελθόν. Περιπτώσεις όπως η χρήση του γυμναστηρίου της Βουλής δεν συνιστούν ειδικό προνόμιο των υπαλλήλων (αλλά των βουλευτών και κάποιων... εξωκοινοβουλευτικών).

Οπως, πάντως, συζητείται υπάρχει απροσδιόριστος αριθμός μισθοδοτούμενων από τη Βουλή, που υπό την προστασία των πολιτικών προσώπων που τους έχουν προσλάβει στο παρελθόν εισπράττουν αποδοχές «χωρίς να πατάνε το πόδι τους στο Κοινοβούλιο». Είναι περιπτώσεις οι οποίες μαζί με ορισμένες άλλες προσφέρουν άλλοθι για γενικευμένη και ισοπεδωτική απαξίωση του συνόλου των υπαλλήλων, μεγάλο μέρος των οποίων εργάζεται με ρυθμούς και ωράρια ιδιωτικού τομέα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: